Światowe dziedzictwo niematerialne w znaczeniu UNESCO
Organizacja międzynarodowa jaką jest UNESCO, ma na uwadze oprócz wybitnie materialnych obiektów kultury ludzkiej, także zagadnienia określane mianem dziedzictwa niematerialnego. W myśl zawartej konwencji, trzydziestej drugiej sesji Konferencji Generalnej UNESCO z października 2003 roku, określenie dziedzictwa niematerialnego podlegające specjalnej uwadze i ochronie to zwyczaje, przekaz ustny, wiedza oraz umiejętności, a także związane z nimi przedmioty wraz z przestrzenią kulturową będące uznaną częścią własnego dziedzictwa danej wspólnoty, grupy lub jednostki. Takowe dziedzictwo przekazywane z pokolenia na pokolenie, odtwarzane niezmiennie poprzez grupy, wspólnoty w korelacji z ich własnym środowiskiem, historią, jak i stosunkiem do otaczającej przyrody. Zwykle dla każdej społeczności dziedzictwo niematerialne jest jednako, na równi z materialnym dziedzictwem, źródłem poczucia tożsamości kulturowo – wspólnotowej oraz ciągłości ich tradycji. Zawartość szczegółowa, zgodnie z treścią powyższej Konwencji w aspekcie Dziedzictwa niematerialnego to : Tradycje oraz przekazy ustne, w tym język będący narzędziem samego przekazu, również spektakle i widowiska, zwyczaje, obyczaje i obchody świąteczne, ponadto wiedza o wszechświecie, przyrodzie a także związane z nią problematyki, są to też umiejętności powiązane z tradycyjnym, nierzadko egzotycznym już rzemiosłem. Jako że Konwencja ta była zawarta i określona dopiero z początkiem XXI wieku, w roku 2003, niemniej zagadnienia podlegające ochronie były na uwadze UNESCO jeszcze przed rokiem zawarcia konwencji, do tego czasu instrumentem normatywnym w rzeczonej materii był akt normatywny z roku 1989 o nazwie „Zalecenia dotyczące ochrony kultury tradycyjnej i ludowej”. Obecnie w sferze szczególnego zainteresowania i troski organizacji jest aż 2471 języków na świecie zagrożonych wymarciem, a będących częścią wspomnianych powyżej treści wynikających z dziedzictwa niematerialnego.W samej tylko Polsce występuje aż dziewięć języków, znajdujących się na rzeczonej liście, języki owe to : Białoruski, Kaszubski, Dolno Saksoński, Poleziński, Romski, Rusiński, Słowiński, Vilamowiański, a także język Yiddisz ( europejski ). UNESCO troszczy się ponadto o różnego rodzaju zwyczaje i obyczaje ludowo – kulturowe objęte zasadami dziedzictwa niematerialnego które reprezentowane są, między innymi przez kraje jak : Albania, Estonia, Republika Czeska, Armenia, Litwa, Łotwa, Rumunia, Azerbejdżan, Federacja Rosyjska, Słowacja, Belgia, Gruzja, Tadżykistan, Włochy, Bułgaria, Turcja, Francja, Uzbekistan oraz wiele, wiele innych krajów na różnych kontynentach. Jako że, z punktu widzenia dziedzictwa niematerialnego ważne są zarówno języki będące na wymarciu, ale również bardzo duże znaczenie dla rozmaitości bogactwa ludzkiego, mają folklor, zwyczaje lokalne niejednokrotnie od pokoleń przekazywane z ojca na syna. Zapomniane techniki rękodzieła lub sposoby życia codziennego we wspólnotach.Tagi: dziedzictwo, kultura, park | Mapa