Z troski o wspólne dobro..
Od momentu kiedy gatunek ludzki pojawiał się na Ziemi, rozwija się coraz bardziej dynamicznie tworząc skomplikowane formy grup społecznych, organizując i konstytuując prawnie podmioty publiczno prawne takie jak państwa. Bez względu na to jaką konkretnie formę zorganizowania przybierają dane kultury, czy koncentrują się na rozwoju technologicznym czy tez idą zupełnie odmienną drogą , wszystkie społeczności mają swój konkretny wkład w budowanie dziedzictwa ludzkości. Jest to t to wszystko co człowiek wytwarza zarówno pracą swoich rąk jak i też umysłu, przedmioty materialne jak i spisane myśli filozoficzne. Wielość dóbr przekracza ludzkie wyobrażenie, trudno jest nawet przeciętnej osobie snuć przypuszczenia dotyczące tego jak potężne objętościowo i bogate pod względem zróżnicowania jest tworzone i już istniejące dziedzictwo. Wiadomo że przy tak ogromnej ilości nie jest możliwe ochronienie wszystkiego, byłoby to nie tylko niewykonalne ale też i w pewnym stopniu bezcelowe. Po cóż miano by przechowywać wszystko czy starać się ochronić skoro można zaopiekować się najbardziej charakterystycznymi „egzemplarzami” tymi które wyrażają całą istotę myśli z danej dziedziny w konkretnym regionie i z określonego czasu. Dlatego w ramach wspólnego wysiłku rządy państw kilkadziesiąt lat temu powołały do życia organizację której jednym z głównych celów jest przechowanie tego co człowiek w trakcie swojego istnienia stworzył. Można by zatem rzec w uproszczeniu że UNESCO bo to o tej organizacji mowa pełni rolę kustosza który gromadzi eksponaty będące materialnym zapisem ludzkiej historii. Jednak to określenie zbyt wąsko definiuje organizację która skutecznie funkcjonuje przez ostatnie kilkadziesiąt lat. UNESCO jest nie tylko kustoszem jest też strażnikiem i nauczycielem który działając kolegialnie wyraża wolę nie w swoim imieniu a całej ludzkości. Dokładając starań aby nic co warte jest przechowania nie uległo zniszczeniu i zapomnieniu. Trzeba powiedzieć że jest to lekcja iż bez pamięci człowiek nie będzie zdolny iść do przodu z konsekwencją. Odchodząc od tej roli organizacji trzeba dalej wspomnieć że równie mocno jest zainteresowana ona przyszłością i teraźniejszością człowieka, szczególnie daje temu wyraz w programach i akcjach przez siebie organizowanych albo tych którym patronuje. Na całym świecie ludzie niezależnie albo właśnie we współdziałaniu z UNESCO uczą się w jaki sposób przechowywać pamięć o tym co wartościowe, a jednocześnie jak stwarzać warunki by wszyscy mogli iść podobnie wygodnymi ścieżkami jeżeli tylko tego zapragną. To co zawsze podkreślają pracownicy i władze organizacji że jej działaniami kieruje troska o wspólne dobro. To z jednej strony wielka siła skupiona w rękach organizacji z drugiej odpowiedzialność za przyszłość. Ci którzy tworzą organizację i poświęcają dla realizowania jej zadań własną energię nie kierują się swoim partykularnym interesem czy też państwa z którego pochodzą zawsze chodzi im o wspólne dobro przynależne całej ludzkości.
Tagi: organizacja, człowiek, ludzie | Mapa