tradycje bożonarodzeniowe

Unesco Na mocy konwencji o dziedzictwie nie materialnym organizacji UNESCO, szczególnej uwadze podlegają zamierzchłe i rzadkie tradycje takich krajów jak :Albania – przez wzgląd na szczególny rodzaj folkloru, muzykę która jest dzielona na dwie grupy:1.Wykonywana przez greków z regionów północnej Albanii i 2. To muzyka Tosków i Labów z południa. Wpis cały obejmuje izopolifoniczną muzykę, w czym terminem „Izo” , określa się ison, abstrahujący do kościelnej muzyki bizantyjskiej tzw. Burdonu, który jest towarzyszem śpiewu polifonicznego. Dzięki działaniom organizacji typu UNESCO, przyczyniającej się do wzrostu zainteresowania zarówno turystów jak i naukowców, dzięki propagowaniu owej kultury, nastąpił swoisty renesans Albańskiej polifonii w ostatnich dekadach. Estonia – Manja i Kihnu to dwie Estońskie wyspy zamieszkiwane od niezliczonych pokoleń przez garstkę osadników, dzięki skrzydłom jakie daje im program UNESCO, mają szansę na odrodzenie i pielęgnowanie tradycji związanych z antycznymi rękodziełami, tworzonymi głównie przez kobiety ( suknie wełniane z miejscowej wełny, rękawiczki, pończochy, itp.), niemniej istotą są specyficznie obchodzone świeta i pieśni towarzyszące im, mające w swym wyrazi pochodzenie przedchrześcijańskie, tak zwane pieśni runiczne, ( Kalewala – meter). Znakiem kultury Kinhu jest także niemal nie naruszony krajobraz który nie oparł się czasowi. Republika Czeska – region slovacko w Republice Czeskiej oferuje znamienną rzecz, mianowicie wykonywany przez chłopców i mężczyzn, zamieszkujących południową część Moraw, a także okręg administracyjny Zlin, taniec zwany Slovacko Verbunk. Jest to z niemieckiego pochodząca nazwa „Werbung”, oznaczająca pobór do wojska, konotacje historyczne wskazują na XVIII wiek, kiedy to do armii rekrutowano tancerzy i żołnierzy. Obecnie taniec ten jest często wykonywany na różnych uroczystościach społeczności lokalnych i stanowi atrakcję, niestety zagrożoną zapomnieniem.Słowacja – niebywale długi flet z trzema otworami na palce, uważany za nierozerwalny element tradycyjnej kultury środkowej Słowacji, zwany Fujarą. Każdy instrument ze względu na swoją oryginalną sztukę zdobienia, sam w sobie stanowi dzieło sztuki. Jeszcze w XIX wieku był to niezwykle popularny sposób muzykowania w tym kraju, niemniej wraz z nadejściem wieku XX, jego złoty wiek się skończył, teraz tylko dzięki nielicznym, osobom prywatny udaję się, gdzie nie gdzie utrzymać tradycję związaną z muzykowanie przy pomocy tego instrumentu. Fujara ze względu na swoją specyficzną konstrukcję, pozwala wydobywać dźwięki onomatopeiczne ( naśladowcze, przypominające dźwięki natury, jak szum wody, wiatru,etc). Rumunia – Calus to biały kruk tańców z regonu Olt, na południu Rumunii, najstarsza muzyka wykorzystywana w tym tańcu pochodzi, bagatelka, z XVII w, jednakże taniec ów swoimi korzeniami sięga starożytnych obrządków oczyszczania i płodności, powiązany sowimi konotacjami z koniem jako symbolem słońca. Nader popularny.

Tagi: tradycja, muzyka, taniec | Mapa