Tradycja „oczkiem w głowie” UNESCO, II
Dzięki konwencji o dziedzictwie nie materialnym organizacji UNESCO, szczególnej uwadze podlegają zamierzchłe i rzadkie tradycje, również takich krajów jak : Bułgaria – ze swoją starodawnym stylem polifonii, oraz tańcami i rytuałami z regionu o nazwie Shoplouk, są to archaiczne formy tańca horo oraz rytuał lazurowane, w połączeniu z polifonią Shoppe ( diafonią) , wykonywanych zwykle przez starsze kobiet, na ceremonii inicjacji młodych kobiet. Cała rzecz nosi nazwę Bistitsa Babi. Kolejną żywą, zamierzchłą tradycją na którą zwrócono uwagę w ramach konwencji UNESCO, jest Mugam, Tradycja Azerbejdżanu, to niezwykle drobiazgowo skonstruowana kompozycja muzyczno – wokalna, o dość dużym stopniu improwizacji. Klasyczna muzyka tego kraju, wykorzystująca elementy składowe melodii ludowych, pieśni bardów, a także żywy performance. Zwykle wykonuje je śpiewak lub śpiewaczka przy akompaniamencie klasycznych, niejednokrotnie zabytkowych, tradycyjnych takich jak „ tar „ – jedenastostrunowa lutnia, oraz „ kemancza „- czterostunowe szpiczaste skrzypce, lub nawet „ def „- gatunek dość dużego tamburyna. Mugam jest również elementem tradycji legendarnego zakonu Sufi ( derwisze ), taniec ten ma również swoje powiązania z irackim maquam, perskim radif, oraz tureckim makam, jako że tereny republiki Azerbejdżanu w swojej długiej historii były i są nadal, miejscem współżycia i spotkań wielu kultur, jak chociażby Perskiej, Ormiańskiej, czy Gruzińskiej, itp.Na uwagę organizacji UNESCO, zasłużyło też coś co zowie się przekazem ustnym, czyli cos co jest przekazywane, częstokroć z pokolenia na pokolenie za pomocą opowieści, historii.Przykładem takowej tradycji jest przestrzeń kulturowa, oraz obejmujący ją przekaż ustny „Semejskie” , część kultury Rosyjskiej Federacji – konkretnie jest to społeczeństwo Semejskie, mieszkańcy dalekich okolic Zabajkala, tak zwani „ staroobrzędowcy”, zamknięta enklawa mówiąca własnym dialektem – specyficzną składnią języków białoruskiego, ukraińskiego oraz burłackiego. „Semejskie” – znaczy dokładnie, „ci którzy żyją jak rodzina”.Oprócz tradycji „Semejskie”, w Federacji Rosyjskiej są też chronione jako niezwykłe zjawiska, tradycje regonu Jakucji a ściślej „Olonko” – szczególny rodzaj eposów heroicznych, będący częścią tradycji ludów mongolsko – tureckich, zamieszkujących tereny Jakucji. Są to zwykle przekazywane z ust do ust, przez pokolenia, legendy opiewające czyny starożytnych wojowników ( booturs ), ale także eposy owe przekazują przekonania, zwyczaje, tradycje szamańskie i obrzędy, wyjaśniając przeróżne zagadnienia i aspekty życia ludów Jakucji, pełniąc tym samym rolę edukacyjno, wychowawczą .Ze względu na szybkie postępy, industrializacji, rozwoju technologii oraz urbanizację, i w ogóle postęp cywilizacyjny, tradycję niematerialne powoli odchodzą w zapomnienie jako, mało przydatne elementy hermetycznego lokalnego folkloru.Dlatego też, celem UNESCO jest ratowanie dobrych tradycji od całkowitego zapomnienia.
Tagi: tradycja, dziedzictwo, kultura | Mapa