marmur
Tadź Maral - UnescoTadź Mahal to jeden z wielu zabytków, które znajdują się na światowej liście UNESCO. Obiekt, z którego zapewne Indie są bardzo dumne. Jest to mauzoleum wzniesione przez Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów, który kazał zbudować je aby przypomnieć sobie o ukochanej żonie, która była Irmianką i która zmarła w bardzo młodym wieku. Istnieje bardzo ciekawa legenda tej budowlii. Otóż cesarz Szahdżahan miał w roku 1631 piękną żonę, którą bardzo kochał. Przeżył z nią w związku 18 lat. Zmarła podczas porodu jego czternastego dziecka. Jednak przed samą śmiercią kazała swojemu ukochanemu spełnić trzy obietnice; zająć się dziećmi, nigdy nie poślubić innej kobiety oraz wybudować na jej cześć piękny budynek. Aby spełnić tę ostatnią obietnicę, cesarz rozkazał wybudować grobowiec. Legenda głosi również że cesarz bardzo przeżył śmierć ukochanej i osiwiał w ciągu jednej nocy. Budowa Tadź Mahal zajęło ponad dwadzieścia lat. Pracowało nad nią tysiące robotników, a marmur, z którego została wybudowana wożono z oddalonej o ponad 300km kamieniołomu. W dalszych latach, po okresie licznych powodzi i podtopień, Tadź Mahal o mało nie zostało doszczętnie zniszczone. W XIX wieku Lord William Bentinck wpadł na pomysł, aby rozebrać grobowiec i sprzedać drogi wówczas marmur w Anglii. Pomysł się nie sprawdził i dopiero w roku 1900 wicekról lord George Curzon rozkazał odrestaurować podupadłe mauzoleum. Dziś miejsce to jest często odwiedzane przez turystów i jest pewnego rodzaju wizytówką tajemniczych Indii. Legenda o ...
Technika a UNESCO - Unesco
Mottem przewodnim UNESCO jest rozszerzanie współpracy międzynarodowej, dbanie o wspólny dialog między państwami, zachowanie pokoju poprzez właściwą edukację kolejnych pokoleń. Dla zachowania tego, co stanowi wartość narodową UNESCO, czyli wszyscy uczestnicy i członkowie Organizacji wybierają obiekty, zabytki, a następnie zostają wpisane na Listę Dziedzictwa Kulturowego. W 1945 roku, krótko po II Wojnie Światowej na jej skutek postanowiono zadbać o cały dorobek pokoleniowy. Pod obserwację trafiły wszystkie wartości o statusie narodowym. Zaczęto wraz z powstaniem UNESCO zastanawiać się nad tym, co należy zakwalifikować i jakie należy przyjąć kryteria. Wszystkie kryteria, które powstały są bardzo dokładnie przeanalizowane pod kątem ich wyjątkowości występowania na świecie. UNESCO sformułowało dziesięć takich kryteriów, dzięki, którym każdy z krajów może strać się o wpis. Sześć kryteriów to typowo charakteryzujące niepowtarzalność obiektu, przywiązanie emocjonalne człowieka, obiekt stworzony ludzkimi rękami i odgrywający ogromne znaczenie dla dalszego rozwoju państwa, stanowiący historię pokoleń. Kryteria przyrodnicze to bardziej złożona kategoria. Obiekty przyrody żywej. To parki i rezerwaty, miejsca, gdzie nigdzie na świecie nie ma podobnego. Organizacja UNESCO bardzo restrykcyjnie podchodzi do weryfikacji przy doborze zgłaszanych kandydatur. Wcale nie jest tak łatwo dostać się na taką listę. Państwa starają się i proponują różne obiekty, zabytki techniczne, parki, miejsca, które są unikalne na skalę światową, a mimo wszystko nie zawsze udaje się wpisać na listę UNESCO. Pieczę nad tą listą ma Światowy Komitet Dziedzictwa. Na zebraniu odbywa się debata na temat ...
Mapa