Geneza Unesco
Unesco powstała 16 listopada 1945 roku na mocy podpisanego Aktu Konstytucyjnego. Jej pełna nazwa po polsku to: Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury. Utworzona w oparciu o doświadczenia totalitaryzmu i populizmu wojny zmieniła stanowisko wielu państw wobec wojny i pokoju. Dlatego, przede wszystkim miała stanowić dla nich przeciwwagę, którą zapewnić mogła jedynie międzynarodowa współpraca. UNESCO chciała kształtować umysły młodzieży w taki sposób, aby zapobiec III wojnie światowej. Europa nie otrząsnęła się jeszcze po okrucieństwie wojny, a już stała w obliczu kolejnej tragedii. „Zimna wojna” i bardzo trudna sytuacja międzynarodowa nie sprzyjały działaniom organizacji. Niektóre z państw prowadziły na jej łonie antyimperialistyczne działania. To sprawiło, że w 1984 roku Stany Zjednoczone zrezygnowały z członkowstwa Unesco. Rok później, dokładnie tak samo postąpiła Wielka Brytania. Organizacja wymagała gruntownych reform i przewartościowania. Po ich przeprowadzeniu zapoczątkowano powrót ku pierwotnym założeniom organizacji, której głównym zadaniem było promowanie wolności słowa na świecie. W wyniku tych działań na łono organizacji powróciły również Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Program organizacji opiera się o dwie zasadnicze dziedziny. Są to działania na rzecz rozwoju kultury i sztuki oraz udzielanie pomocy materialnej, technicznej i kadrowej w organizowaniu oświaty. Unesco koordynuje działania służące rozwojowi współpracy międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki. Tworzy standardy współpracy międzynarodowej poprzez tworzenie prawa i przepisów w tych dziedzinach. Stojąc na stanowisku, że pokój to nie tylko brak wojny organizacja zabiega o nieustanny rozwój pokoju na świecie i związanej z tym kultury. Wdrażanie wszelkich programów wymaga ogromnego zaangażowania ludzi i ich współpracy. Organizacja zajmuje się również krzewieniem szacunku dla człowieka bez względu na kolor skóry, status społeczny lub kulturę. Stąd i jej członkowie to ludzie tolerancyjni, wolni od wszelkich uprzedzeń, główny czynnik ich działania stanowi solidarność ludzka. Unesco jest również promotorem dialogu miedzy kulturami, narodami i cywilizacjami. Intensywnie wspiera taką wymianę doświadczeń, której celem jest trwały i nieustanny rozwój i postęp, z którego będą mogły w przyszłości korzystać w pełni nowe pokolenia. Współczesne działania skierowane są głównie na aktywizację społeczności lokalnych, budzenie i podtrzymywanie idei ochrony dziedzictwa naturalnego i kulturowego. Stąd też współpraca i edukacja na rzecz społeczeństwa informacyjnego. Tworzone na mocy porozumień międzynarodowych akty normatywne i programy oparte na wzajemnej współpracy państw. Podstawowymi instrumentami służącymi kreowaniu polityki ochrony dziedzictwa kulturowego są Konwencja Haska i Konwencja o Ochronie Światowego Dziedzictwa. Pierwsza z nich służy uświadomieniu, że w obliczu operacji wojskowych istnieją takie obiekty, które podlegają ochronie prawnej. Ma to zapobiec działaniom na ich terenie. Druga zaowocowała stworzeniem Listy Światowego Dziedzictwa. Polska może również poszczycić się wieloma obiektami, które zostały wpisane na tę listę. Równie ważne są działanie w dziedzinie edukacji. Ich celem jest uświadamianie, że prawo do nauki to podstawowe prawo człowieka. W kręgu zainteresowania Unesco pozostaje również poprawa edukacji , wspieranie doświadczeń, innowacyjności i dialogu. Głównym programem jest program „Edukacja dla wszystkich”. Mimo wielu działań na tym polu problem dostępności edukacji na wysokim poziomie jest nadal problemem otwartym.
Tagi: ochrona, organizacja, kultura | Mapa